XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
- Autoak beldurtzeko txorimaloa.
Behin Jose Mosek triste-triste ikusi zituen herriko haurrak plazan.
Inguratu zen haurrengana eta galdetu zien: - Zer gertatzen zaizue? Haurrek erantzun zioten: - Uda honetan ez du herrian
Eta ur gutxi dago iturrietan.
Edateko adina iristen da bakarrik.
- Eta zergatik ez zarete itsasoan bainatzen?- galdetu zien Jose Mosek.
-Itsaso guztia zikin-zikina dagoelako.
- Eta zer nahi duzue orduan? - Zer nahi dugun? Arranopola! A ze galderak egiten dituzun, Jose Mose! Dutxatzeko behar dugu ura.
Zertarako bestela? Jose Mosek begiratu zien haurrei eta batzuk belaun beltzak zituzten, beste batzuk eskuak zituzten zikin-zikinak, beste batzuk, berriz, sudurpea mukiz betea zuten.
Jose Mosek esan zien: - Lasai! Nik konponduko dut zuen arazoa.
Hartu zuen mundu guztian zehar lasai-lasai eta azkar-azkar ibiltzeko patinetea eta han joan zen munduan zehar, Ipar Polotik Hego Polora, Txinatik Txilera, ibai txikienetatik itsas zabalenetara.
Eta egun gutxi barru han agertu zen herrian berriro Jose Mose.
- Konpondu al duzu gure arazoa?
- Zoazte kaiara eta han izango duzue dutxatzeko aukerarik.
Joan ziren haurrak kaiara eta zer ikusiko bertan eta balea beltz, izugarria zegoen kaiaren orma ondoan, lasai-lasai.
- Eta zertarako balio digu baleak?- galdetu zuen neska batek.
- Nola dutxatuko gara? Une hartanxe, balearen bizkar gainetik ur-iturri ugaria altxa zen zeruruntz.
- Hara zer dutxa ederra!- esan zuten haurrek.
Igo ziren haurrak balearen bizkar gainera eta harrez geroz, Jose Moseren herriko haurrek garbi-garbiak edukitzen dituzte belaunak, eskuak eta sudurpeak.